Droevig

Droevig
Gisterochtend kregen we een telefoontje van Petra Pera dat Thea Plenter die ochtend was overleden. Ik ken Thea vanaf de hotelschooltijd in Groningen, daarna zijn we elkaar uit het oog verloren en kwamen we elkaar weer tegen bij Compass waar we beide werkten op de salesafdeling. Ik kan me nog goed herinneren dat Thea ergens in het najaar van 2007 tijdens een overleg met Jaap en mij vertelde dat ze een knobbeltje had ontdekt in haar borst. Of Jaap en ik wilden voelen, Jaap durfde niet, ik wel, en inderdaad…. Thea bleek ongeneeslijk ziek. Met heel veel positivisme, doorzettingsvermogen en een grote dosis humor ging ze in de aanval tegen haar ziekte. Thea was inmiddels door haar wekelijks mailverkeer met een journaliste van het Dagblad van het Noorden, een bekende noordeling geworden, en werd ze in 2007 gekozen tot Stadjer (Groningen)van het Jaar. Tijdens het afscheidsetentje van Petra en mij zaten we naast elkaar, haar komst daar naartoe was een enorme verrassing voor mij, het was ook de laatste keer dat ik haar heb gezien. Hierna hebben we nog wel een aantal keren mailcontact gehad. Lieve Henk, Kirsten en Puck, jullie zullen Thea nu vast en zeker al heel erg missen.
Lieve Thea, volgende week neem ik afscheid van je, ik zal aan je blijven denken, een dikke Groningse smok en aan de hemel staan voortaan twee sterren.

Onze reis
Ons vorige verslag eindigde in Dieppe, daarvandaan zijn we de volgende dag vertrokken naar Le Havre. Toch maar niet naar Honfleur, we hadden gelezen dat deze haven erg vol is en bovendien lastig aan te varen. Dit gedeelte van de kust wordt gedomineerd door de rivier de Seine. De kust heet Bloemenkust, bestuurlijk heet het Calvados. In de monding van de rivier ligt de wereldhaven Le Havre en even de rivier op het schilderachtige Honfleur. Wat opvalt in Le Havre is het gebruik van gewapend beton voor zowel de openbare gebouwen als voor de ontelbare huizenblokken die je nu nog ziet. Het is een somber gezicht en bij regen word je er volgens ons niet vrolijk van.
De elegante spanbrug Pont de Normandie, is voor de haven van Honfleur mooi te zien. Met de bus vanuit Le Havre dus de brug over, inderdaad een prachtig bouwwerk, maar zo enorm hoog. Had bovendien vanuit mijn ooghoeken ontdekt dat de vangrail er niet extreem sterk en hoog uitzag, in ieder geval niet hoger dan die van de Hollandse brug, en die brug is toch echt een stuk lager. Dan maar gewoon rechtuit kijken. Honfleur is echt een hoogtepunt met huizen uit de zeventiende en achttiende eeuw. De woning van de gouverneur naast de brug is het meest gefotografeerde en geschilderde gebouw in Honfleur. Er ligt een traditioneel zeilschip voor. In Honfleur hebben we ’s middags lekker liggen luieren in het zeer bloemrijke stadspark en hebben de kids genoten van de speeltuin en het voetenbadje.
Dinsdag het plan opgevat om naar Cherbourg te varen maar halverwege besloten om vanwege de harde wind en de hoge golven Ouistreham binnen te lopen, ongeveer 30 mile van Le Havre. De haven ligt aan de ingang van het Canal de Caen à la Mer, de stad is niet bijzonder. De volgende dag van Ouistreham langs de D-daystranden naar Cherbourg. Een lange zeildag maar met het zonnetje erbij is het zeer aangenaam langs dit deel van de bloemenkust. Behoedzaam varen we langs alle wrakken. Je kunt je bijna niet voorstellen dat hier 2,5 miljoen geallieerde troepen in een maand aan land gezet zijn. We vonden het heel indrukwekkend om lans deze beroemde stranden te varen. Juno , Gold , Omaha en Utah Beach. Op afstand zien we Arromanches, hier zie je nog de restanten van de noodhaven die aangelegd was voor het aan land brengen van goederen en soldaten. 115 caissons vormden samen een wal van 1,5 kilometer. Binnen deze muur moeten ooit de kades hebben gelegen waar op drukke dagen 280 marine schepen hun lading aan het lossen waren. Fantaseren over hoe het hier geweest moet zijn maakt het des te indrukwekkender.
Op dit soort dagen zijn Lars, Julia en Jort ook altijd binnen, lezen, doen spelletjes, knutselen of bouwen een tent in een hut. Zodra er meer wind en dus golven zijn voelen ze zich buiten prettiger en zitten ze bij ons in de kuip of liggen lui te zijn. Lars en Julia lezen heel veel, zijn beide al in hun tweede boek bezig. Julia d’r favoriet zijn de boeken uit de dolfijnenserie en Lars leest De Vijf, Jort “leest” Jip en Janneke en heeft net als z’n broer en zus ook een boekenlegger. (Zou de leerplichtambtenaar dit ook lezen?).
Deze kust doet zijn naam wel eer aan, kleurrijke bloemenperken en hanging baskets zorgen voor een vrolijke noot.
Vanmiddag een auto geregeld bij AVIS en vanavond mosselen gegeten op de boot. Zondag rijden we naar Groningen en logeren bij oma in verband met de uitvaartdienst van Thea op woensdag. De kinderen verheugen zich enorm op het weerzien met oma, toen we vanmiddag boodschappen gingen doen had Jort z’n schoudertasje met knuffels al bij zich in de veronderstelling dat we de auto gingen halen en dus ook al zouden gaan.
Het eigenwijsje van deze week luidt: “ik mag boos zijn”

ps. We stonden afgelopen woensdag in de Telegraaf.