Het eiland

In het kort iets over deze eilanden….
De Windward Islands Dominica, St. Lucia, St. Vincent en Grenada zijn een rij reusachtige , groene vlekken, met aan één kant de Caribische Zee en aan de andere kant de Atlantische Oceaan, die de regen levert voor de bossen op de hoge bergtoppen. Drie van de vier eilanden hebben een actieve soufrière, een zwavelspuwende vulkaan die gemiddeld elke honderd jaar tot uitbarsting komt. De eilanden zijn bijzonder vruchtbaar, er worden bananen, kokosnoten en specerijen voor de export verbouwd en de boeren hebben hun handen vol aan het in toom houden van het regenwoud. De vroegste bewoners van de eilanden waren de Arawaks, indiaanse boeren en vissers. Officieel is de voertaal er al 200 jaar Engels. De eilanden kregen rond 1965 individueel zelfbestuur en eind jaren zeventig volledige onafhankelijkheid. Ze zijn nu lid van het Britse Gemenebest.
We hebben nu twee weken doorgebracht in de haven van St. Lucia en vonden het tijd worden iets van het eiland te gaan bekijken. En geloof ons, de wereld buiten de beveiligde marina ziet er anders uit. Met Erik en Gazalli, kinderen en opa en oma van de Saeftinghe heeft John, onze taxichauffeur, ons afgelopen woensdag via een prachtige kronkelweg langs de Caribische kust naar Soufrière gereden. Hier bevindt zich de enige drive invulkaan ter wereld. In het midden van de 3 ha grote vulkaan borrelen in een maanlandschap de modderpoelen. Hier hebben de meesten van ons ook nog gezwommen in een stinkend, warm bad. Onderweg naar Soufrière vanaf een hoger gelegen koffietentje Marigot Bay bewonderd. Marigot Bay is een idyllisch klein orkaangat omgeven door steile, beboste heuvels en zeer geliefd bij zeilers. We laten er nog zeker een keer ons anker vallen. Na Marigot ligt Anse la Raye, een pittoresk West Indisch vissersdorpje. Langs de smalle straatjes staan door de zon gebleekte houten huisjes met fraaie “peperkoek” versiering en aan de waterkant liggen een paar uit gombomen gehouwen boten. Dat klinkt romantisch, wij vonden het arm en voelden ons er ook niet echt veilig. Maar dat komt misschien ook wel omdat we de cultuur niet kennen en nog moeten wennen.
Via Canaries loopt de weg omlaag tot zeeniveau en klimt dan weer omhoog door het regenwoud. Vanaf hier hadden we een prachtig uitzicht op de Pitons kunnen hebben, helaas was het mistig en waren alleen de contouren zichtbaar. Geen mooie foto´s dus. John vertelde ons onderweg dat de werkeloosheid op het eiland enorm groot is. Een groot deel van de bevolking leeft van de bananenexport of het toerisme. Maar dat laatste is alleen van december tot en met april. Daarna begrepen we ook beter waarom de door ons gefotografeerde visser op het strand bij zijn boot ons hardnekkig om geld bleef vragen.
We zijn het er toch wel over eens dat kerst voor ons betekent, kou, sneeuw, familie, grote kerstboom. In de warmte kerst vieren is heel bijzonder, zeker met uitzicht op de Caribische zee, en als we volgend jaar weer kerst vieren in de kou zullen we zeker regelmatig tegen elkaar zeggen, weet je nog, vorig jaar….. Met alle Nederlandse gezinnen, Seawalk, Saeftinghe, Samba en vrienden en de engelse gezinnen van de Nutmeg en de Seraphim van een kerstlunch genoten bij een resort aan het strand. Daarna mochten we gebruik maken van het zwembad en hebben we genoten van heerlijke cocktails. Tweede kerstdag geklust, de motor een kleine beurt en de was gedaan en ´s avonds met de Saeftinghe bij een restaurantje in de haven gegeten.
Sinds deze week kunnen we skypen en hebben we oma Anje op haar verjaardag verrast met een lang telefoongesprek. Ook haar computer is inmiddels uitgerust met Skype. Telefoneren van Skype tot skype kost niets en op deze wijze komt het thuisfront iets dichterbij.
Deze week ook al twee keer met zus Tea in Groningen kunnen bellen.
Morgen zoeken we het water weer op en gaan we in een baai voor anker om daarna koers te zetten naar Bequai, het grootste eiland van de Grenadinen, waar we met nog heel veel andere schepen oud en nieuw vieren.
Voor de laatste keer vanuit St.Lucia wensen we jullie allemaal een fantastische jaarwisseling, die van ons is iets later, en willen we iedereen bedanken voor de leuke reacties in 2008.