Een ambivalent tochtje

Jan Paul was inmiddels weer aan boord.
Een ambivalent tochtje was het van Gijon naar La Coruna. Om 10.00 uur dinsdag 9-9-2008 motor aan en op pad. Het was windstil en een volkomen vlakke Golf van Biscaye, iets dat heel zelden voorkomt. Het vooruitzicht de komende 36 uur zou zijn dat het 1 a 2 beaufort zou gaan toenemen, uit de verkeerde richting, van voren. Wat niet voorspeld was was de temperatuur. Al snel steeg het kwik naar 30 C. Waar klagen we over zou je zeggen.
Het moet een uur of 15.00 geweest zijn dat we bezoek kregen van een verstekeling. Het was een klein vogeltje . Het beestje was totaal uitgeput en blij vaste grond onder de voeten te hebben. We hebben wel vaker meegemaakt dat een vogel landt op het schip. Op de een of andere manier zijn ze dan gedesoriënteerd en kunnen ze niet meer de weg naar de kust vinden. Het bekommert zich totaal niet meer om mensen en alle natuurlijke instincten om toch vooral uit te kijken voor het meest vervuilende, energie vretende, rovende, alles etende, etc. schepsel op deze aard (mens) was het beestje verloren. Vrolijk liep het overal op, klom op ons, en liet zich beetpakken en aaien. Af en toe proberend nog te slapen. Die avond, nadat de kids in bed waren, vonden we hem of haar dood onder de buiskap. We denken totaal uitgeput.
De verrassing deze tocht zat in het feit dat om 00.30 uur een enorm net zich meester maakte van onze schroef. Vast! Geen beweging in te krijgen. Geen wind en dus lagen we te dobberen op zee. Overigens is dit geen enkel probleem en hooguit lastig omdat je sterk schommelt. Hooguit balen dat je daar dobbert. We besloten een sleep te vragen via de kustwacht naar de dichts bijzijnde haven. In de morgen om een duiker een kijkje te laten nemen.
In Nederland bestaat de KNRM uit vrijwilligers die je kosteloos helpen. Het is een ongeschreven regel dat je daarom donateur bent van de KNRM en jaarlijks een donatie doet. Inmiddels weten we dat dit in Spanje niet zo werkt. € 732,26 was de rekening voor dit tochtje. In het vervolg denken we er nog wel een keer over na om ons te laten slepen. Laten we reëel zijn. Het is niet irreëel dat ze een vergoeding vragen, ze zijn wel 4 uur druk met je .
Die ochtend besloot Anco niet te wachten op een duiker. Eerst zelf maar eens proberen. Best spannend onder een boot met heel veel touwen. Heel behoedzaam te werk gaan dus om niet zelf vast te komen zitten. Na veel trekken en peuteren was het net weer los; De schroefas niet beschadigd en de motor liep weer prima. Yesssss! Snel verder. Veel haast om weg te komen! Het zou woensdag nog lekker weer zijn met in de middag een toenemende wind. Met deze wind zou de zee ook gaan aanzwellen. Verwachting was een swell van 5,4 meter. Neem van ons aan dit is echt hoog.
We vervolgenden onze tocht en net toen we de theoretische lijn overstaken en de Golf verlieten en de North Atlantic Ocean opvoeren kregen we weer bezoek van dolfijnen. Heel goed waren ze zichtbaar. Het was duidelijk een Common Dolphin . We konden ze nog beter zien dan de vorige keer. Wat een machtige vissen zijn dit toch!.
Die middag liepen we met dik 5 begin 6 en leuke steile golven La Coruna binnen. Voor ons was dit een mooie mijlpaal en een hele geschikte gelegenheid om eens een fles Duitse heerlijk methode champagnoise aan te wijden. We hebben nu het Kanaal gehad, Bay of Biscay. Nu ligt de nortada van dit schiereiland op ons te wachten. Donderdag nam de wind ook heel flink toe en vrijdag waren er de beloofde hoge swell. Vanaf het strand stonden we er naar te kijken. Het was net Hawai.
Vandaag nog een dagje La Coruna, dit bericht op de site plaatsen en nog wat mailtjes versturen, vanmiddag de laatste boodschapjes doen. Morgen vertrekken naar Camarinas, het begin van 350 mile naar Lissabon, in etappes, waarvandaan we oversteken naar Madeira, maar zover is het nog niet. Zonder Jan Paul, die zwerft op dit moment rond in Madrid, wachtend op z’n vlucht. Morgen weer werken.
Berichtje voor Fenna, wil jij je mailadres aan ons mailen?