Interland Nederland-Noorwegen

De dagen in Porto waren geweldig. We vonden het bezoeken van de stad een geweldig leuke ervaring. Leuk is het dan ook te ervaren als je je ervaringen met anderen, steigerbewoners deelt, dit heel verdeeld ervaren wordt. De een voelde zich onveilig en vond het vies. De ander was vol lof over de situering en cultuur historische waarde. Feit is wel dat de binnenstad oud en vervallen is en veel zwerf vuil heeft. Het stinkt er op sommige plaatsen ook naar huiszwerfvuil. Ondanks dit alles vonden we de stad zeer de moeite van het ervaren waard. Op dinsdag bezochten we de stad, maandag regende het pijpenstelen . Het leek ons dus beter een later tijdsip te kiezen.
Vroeg op, om met de bus van Leixoes naar Porto te gaan. We stonden al enige tijd ons af te vragen waarom de bus 25 minuten te laat was. Gelukkige wezen enkele Engelsen ons erop dat er een busstaking was!. Voor de critici die na het lezen van de vorige zin denken ”Ja, da’s logisch in dit soort landen”, hebben het mis. Het openbaar vervoer rijdt in het algemeen stipt op tijd en in Nederland staken ze ook. Het werd dus de metro. Deze lag enige kilometers lopen verderop. Na ons zondag bezoek stond vandaag het bezoeken van een porthuis centraal. Nadat we aan de andere kant van de d’Ouro waren, stond daar een busje van het porthuis Graham’s. Dit leek ons de makkelijkste oplossing. Na 45 minuten wandelen leek ons een gekoelde bus, die het laatste stuk van 2 kilometer af zou leggen, een aantrekkelijk alternatief. Eenmaal bij Graham’s hebben we genoten. Het bezoek bestond uit een rondleiding door de kelders met een uitgebreide uitleg. We weten nu eindelijk het verschil tussen Vintage, Ruby en Tawny. De druiven groeien 150 kilometer meer het binnenland in. Naar het schijnt een prachtige streek die zeer de moeite van het bekijken waard is. Glooiende hellingen met plateaus. Na het plukken en persen, 50% van de druiven worden nog met de voet geplet, wordt de wijn in vaten naar de stad Porto gevaren. Het klimaat is hier milder dan in de bergen. De verschillen tussen zomer en winter zijn schijnbaar te groot. Dit is de reden dat alle port huizen zich gevestigd hebben in Porto. Het zeeklimaat zorgt voor een gelijkmatiger klimaat. Op enig moment, ons onduidelijk wanneer, maar zeker als het nog lekker zoet is, wordt brandy toegevoegd tot 20% alcohol bereikt wordt. Door de rijping op hout verkeurt de wijn tot de bekende port verschillen. Na deze uitleg stond het proeven van een Late botteled vintage, ruby en tawny van 12 jaar oud op het programma. Heeeeerlijk!. Leuke dag. Deze hele rondleiding en busrit voor de prijs van 0,00 Euro.
We leren Portugal kennen als een bijzonder prettig land. Mensen zijn zeer sympathiek en spreken goed Engels. Het Portugees klinkt ook lekker. Geen idee waar ze het over hebben, maar het klinkt gewoon leuk. Koffie en drie ice tea kosten 5,50 euro en eten in een eenvoudig restaurant doen we voor 45 euro. Het leven is hier weer totaal anders dan in Spanje. Geen lange winkelsluiting, gewoon lekker de hele dag open. Het is zalig om rond te lopen op een van de markten. In Figueira de Foz lag er een mercado direct tegenover de jachthaven . Je moet je dit voorstellen als Mayfair in London. Het is dus een overdekte plaats waar diverse kramen zijn. Iedereen verkoopt alles door elkaar,vis, groeten, brood en vlees. Je kunt er alles kopen. Het leuke is dat je een tas vol groente naar
huis neemt voor minder dan 10,00 euro en een kleine Tonijn voor 6 euro. We genieten het meest van gestoofde groene kool met knoflook, verse krieltjes in olie gebakken en sardines van de bbq. Het was deze zelfde markt waar een Zwitser met Portugese echtgenoot ons aansprak en meenam naar “de” borrelhap van Portugal. Hij noemde het mos-sih (fonetisch), overigens klinkt hier alles met heel veel sissssssss klanken. Het zijn grote witte bonen die op een speciale wijze gekookt zijn en heerlijk smaken. Hij zeij nog:’bij de eerste hap niet stoppen gewoon door eten en bier drinken tot je het lekker vindt”. Wij hadden de smaak al snel te pakken. Op vriendelijke Zwitserse wijze nam hij afscheid van ons. Zo’n markt heeft ons hart gestolen. Helemaal leuk. Wonderlijk genoeg is de super mercado (supermarkt zoals wij deze kennen) het tegenovergestelde. Onwaarschijnlijk duur. Het is hier zeker 30% duurder dan bij ons.
Na Porto hebben we 4 dagen in Figueira de Foz gelegen. Het was hier super gezellig. Dagelijks een stralend blauwe lucht, ongeveer 30oC en zeker 8 schepen die allemaal hetzelfde plan hebben als wij. Lekker naar het zuiden. Onder hen bevonden zich Bert en Liesbeth. Schatten van mensen, die zorgden voor het kranten roulatie systeem. Als zij de telegraaf gelezen hadden ging deze van hand tot hand. We hadden al maanden geen nieuws meer gelezen en van deze vier kranten worden we niet enthousiast. Onze aandelen zijn niets meer waard en we bankieren bij Fortis. Wat een financiële ellende in de wereld. Wij hebben geen enkele behoefte het nieuws te volgen en doen er ook ons best niet voor. Je krijgt dan dus ook niks mee. Verder lag aan de stijger een Noors jacht genaamd Madonna. Aan boord waren Paul en Pauline met twee kinderen in de leeftijd van de onze en een baby. Ze zeilden een beneteau First 31 feed. Het was Paul die voorstelde om een voetbalwedstrijd te organiseren. Het leukste was nog hoe al die kids een heerlijke tijd hadden. De plaats, weer en het gezelschap zullen we niet snel vergeten, we hebben het er allemaal heerlijk gehad.
De dagen erna stonden vooral in het teken van het reizen. Via Nazare, Peniche naar Cascais. Zeilend hebben we het erg getroffen. De wind was prima. een lekkere 4-5 uit noordelijke richting, prettige swell (deining van de zee door windgebieden elders) en een stralend blauwe lucht. Elke dag Dolfijnen voor de boeg. Geweldige omstandigheden, maar we vinden dat we het verdiend hebben na alle windstiltes vanaf La Coruna en koude in het Kanaal. Het begint ook leuk te worden om een haven binnen te lopen. Bij het binnenlopen eerst kijken of er bekenden liggen en of we Nederlandse vlaggen zien. De eerst maanden van de toch hebben we ons geregeld afgevraagd of we het wel leuk vonden. Gelukkig hebben we anderen hier ook over gehoord. Hier langs de Portugese kust is dit gevoel totaal weg. We zouden bijna zeggen hier doe je het voor. De combinatie van het juiste weer en internationale contacten met allemaal een min of meer gelijk doel zorgt voor deze moraal.
Op dinsdag 30 september zeilden we Cascais binnen. Prachtige plaats. Het is een soort buitenstad van Lissabon. Prachtige architectuur en bijzonder aandoenlijke antiekmarktjes en sfeervolle winkelstraten. Dit alles in een heel internationale omgeving. Je hoort alle talen door elkaar. De streek herbergt veel zaken die het vertoeven hier aantrekkelijk maken. Dit landsdeel heeft een bewogen geschiedenis achter de rug. Veel heersers bouwden hier kastelen, die te bezichtigen zijn. Een van deze kastelen behoorde tot de Portugese Zonnekoning die in het district Sintra zijn Franse collega heeft geprobeerd te imiteren met als gevolg een imposant kasteel , diverse andere heersers die hetzelfde deden, maar dan net even minder groot. Een streek vol te bezichtigen kastelen,kloosters, kerken en natuurschoon was het gevolg. Wat het verder leuk maakt is de haven vol internationale zeilers. Iedereen spreekt Engels. De onderwerpen gaan over van alles en nog wat, het sfeertje roept het camping gevoel op. Je leeft allemaal buiten en deelt “bijna” alles met elkaar.
We waren Paul en Pauline na Figueira uit het oog verloren en hoopten ze weer op te pikken in Cascais. Dit pakte ook zo uit. Paul had met zijn kids het plan opgevat om naar de Champignons League wedstrijd Sporting Lisboa – Basel te gaan. Lars mocht ook mee. Ons mannetje in een stadion met 65.000 anderen en zich alleen moeten redden in het Engels. Wat een avontuur. Hij vond het helemaal geweldig.
De komende dagen moeten we een ferry reisje en hotelletje voor Tineke, Julia en Jort boeken. Ze vinden de overtocht naar Madeira een te grote stap. 3,5 dag (als de wind lekker (5F) blaast) op de oceaan. De gedachte dag en nacht op zee te zijn creëert bij de dames een enorme onrust en spanning. Ons motto is je moet doen waar je je prettig bij voelt en dus proberen we het zo. Om die reden zeilen Lars en ik alleen naar Madeira. Hoe dit alles gaat lopen weten we niet, maar dat komt wel goed! Het zal wel een vermoeiend tochtje worden. Ik kan Lars immers geen wachten laten lopen. Het zal een ritme worden van 15 minuten tot 45 minuten slapen, dan controleren, dan weer hetzelfde hazenslaapje. Dit lijkt uitdagend, maar we hebben een man gesproken die solo de Portimao single handed race arround the World gaat doen. In 5 etappes rond de wereld alleen in spartaanse race uitvoering . Zijn ritme wordt dit wekenlang vol te houden. Als zij het kunnen kunnen wij het ook. De echte uitdaging wordt wachten op 4 dagen met gunstige en prettige wind. De laatste dagen zijn perfect. Noordelijk tussen de 4 en 6 beaufort. Met een dergelijke wind kunnen we dan makkelijk een daggemiddelde halen van 150 mijl per etmaal. De totale tocht naar Porto Santo is 480 mijl. Dus reken maar uit. Hopelijk houdt dit weer aan. Als dit zo blijft dan zeilen we maandag 6 oktober om 11.00 uur weg. Maar niet eerder dan dat we uitvoerig Lisboa bezocht hebben.