Dagelijkse begroeting door dolfijnen

We zijn in Portol!

Wat drie maanden geleden nog een heel eind weg leek is vandaag verleden tijd. We zijn in Porto. We hebben inmiddels 2100 mijl gevaren, volgens ons log maar dit acht ik niet helemaal betrouwbaar, en heel veel bijzondere kustenstreken en plaatsen mogen bewonderen. Sinds ons vertrek hebben we erg uitgekeken naar het aanlopen van deze stad. De historie van deze stad rondom de bekende Port en het belangrijke stempel dat de Engelsen hebben gedrukt op deze stad hopen we te gaan bewonderen. We zullen zeker een paar flessen Port inslaan voor de koude winteravonden die ons in het Caraibische gebied zullen overvallen.
De waarheid is wel dat we nu in “de haven ” van Porto liggen, Leixoes. Dit heeft veel weg van IJmuiden en het water heeft een dunne olielaag op zich. Voor hen die zich aangetrokken voelen tot IJmuiden, ga ik nu vloeken, maar dit is echt niet romantisch. We denken een autootje te huren.

Na veel verschillende kuststreken bekeken te hebben hadden we ons een voorstelling gemaakt van de Portugese kust. Onze verwachting was hoge rotskusten, zwaar gehavend door de stevige golven die hier zijn. Qua bebouwing stelden we ons voor dat er tussen de havenplaatsen niet veel te zien zou zijn. Welnu dit is dus volledig onjuist. Sinds we Bayona achter ons hebben gelaten is het een lang lint van bebouwing, aan witte zandstranden die heel glooiend oplopen in een soort van lage bergen +- 150 meter verder het binnenland in . Heel aantrekkelijk om langs te varen. Gekscherend riepen we al het is hier voller dan in Nederland en mooier bebouwd dan in Belgie.

Nadat we vertrokken waren uit La Coruna stond op het programma het ronden van de gevreesde kapen, o.a. Cap Finesterre. Tineke heeft best slecht geslapen van alle spookverhalen die hierover de ronde doen. De wind kan hier door de bergvorm versterkt worden en aldus ontstaat een loeiharde wind tegen met een onaantrekkelijk zeetje. Deze hobbel werd genomen op de motor, windkracht nul en golfhoogte spiegelglad. Ik zal maar meteen verklappen dat we inmiddels 1 week windzwakte achter de rug hebben en het er naar uit ziet dat dit nog zeker 1,5 week blijft. Deze streek kent verder wind uit zee. Nortada genaamd. Dit wordt veroorzaakt door de warme rotsen waar de lucht veel harder stijgt dan boven het koude zeewater. Hierdoor ontstaat wind die van zee naar land gaat stromen. Dit kan in deze streek heel hard zijn en gaat gemakkelijk naar windkracht 6 of meer. Alhoewel dit hard is en in Nederland zou betekenen dat je een dagje wacht ga je hier lekker naar buiten. Immers ’s morgens is het rustige wind om ongeveer 13.00 uur gaat deze harde wind van achteren blazen en ga je donders hard vooruit. Super dus. Het goede nieuws voor allen die dit aantrekkelijk vinden maar nu aan het werk zijn, ook deze Nortada moeten wij nog ervaren.

Na La Coruna hebben we in dit deel van de Spaanse kust de diverse Ria’s bezocht. Dit zijn rivieren die uitkomen in baaien, ook wel te beschrijven aal soort van florden. Werkelijk geweldige inhammen in zee. De eerste nacht lagen we in Camarinas. Deze Ria riep bij ons het gevoel op van een Noorse Fjord. We lagen hier in een heel klein vissersdorpje. Dat zo zou kunnen in een fotoboek van Noorwegen. De dag erop naar Villagarcia. Hier troffen we bij toeval twee oude bekenden. De schepen Live en Gaia lagen naast elkaar. Die avond heerlijk borrelen en bijpraten met Marcel en Ascha. Leuk, hier hadden we al lang naar uitgekeken. In Vilagarcia konden we ’s ochtends voor het eerst iets proeven van de Portugese herfst en hebben we kastanjes gevonden. Ik kan me nog herinneren dat ik vorig jaar omstreeks deze tijd in Almere in een korte broek en hemdje, het was erg warm die dag, met de kinderen ook kastanjes ging zoeken.

Ria Arousa was minder bijzonder, maar de plaatsen hadden meer te bieden. De laatste avond lagen we voor anker bij Isla Cies. Volgens ons kan dit eiland zo in een folder van het Caribische gebied. Aquamarijn kleurig water, witte stranden, heel veel wandelende mensen, geen auto’s prachtige bossen. Tot nu toe staat het in de top van mooie plekken.

Het voordeel van dit rustige weer is dat je de zee goed af kunt turen op zoek naar dolfijnen. Dagelijks worden we begroet door dolfijnen. In groepjes zien we ze zwemmen. Gisteren was er zelfs een groepje dat 5 minuten op onze boeg mee zwom. Het lukte zelfs ze te filmen. Ze waren zo goed zichtbaar dat we de striemen op de rug van de dolfijnen konden zien.

Toen we hier gisteren binnenvoeren was het bewolkt en begon het al snel te regenen. Een mooi moment om mijn haar te verven, met verf en materialen van Ton heeft kapper Anco zich uitgeleefd op mijn haren. Het resultaat mag er weer zijn. Tijdens het verven hebben we met z’n allen “Alles is liefde” gekeken. Degenen onder jullie die de film gezien hebben begrijpen dat we af en toe iets uit te leggen hadden.

Vanmiddag alvast iets geproefd van deze prachtige stad, met de bus er naartoe. Vanaf de kade uitgekeken op de vele porthuizen. Tja, voor welk merk ga je dan. Eerst maar eens een nachtje rustig over slapen, morgen terug en dan willen we ook een porthuis bezoeken voor een rondleiding.

Na Porto willen we afzakken naar het zuiden. Hopelijk zijn we rond 1 oktober in Lisboa. Op deze tocht komen we nog een aantal zeer aantrekkelijke plaatsen tegen. Bijvoorbeeld Aveiro, dat volgens de beschrijving doet denken aan Venetië. Ergens tussen 5 en 10 oktober zullen we dan naar Madeira zeilen. Dit is afhankelijk van de wind. De tocht zal, wederom afhankelijk van die zelfde wind ergens tussen de 3,5 en 4,5 dag gaan duren. Mocht een van jullie zijn hebben om mee te zeilen dan ben je van harte welkom. We kunnen nog best wat hulp gebruiken.

Tot het volgende bericht, Groetjes van Anco en Tineke.