Nog even genieten op Sint Maarten

Het is zondag 19 april. We willen weg. Oyster Pond verlaten en zondag en maandag doorbrengen op St. Barth. In de hoofdstad Gustavia. Na de havenmeester 280 dollar betaald te hebben voor 10 dagen (heel voordelig) en iedereen vaarwel gewenst te hebben, gaan we weg. Spannend, zal de motor het nu beter doen. Het blijkt dat alle ingrepen prima effect hebben en aldus blijft de motortemperatuur een stuk lager. Na twee en een half uur motorsailen liggen we weer voor anker. Inklaren om 17.00 uur en dan eten maken.
Terwijl onze lamsbout lekker staat te sudderen, schuift een pilot whale (inhet Nederland Griend), van wij schatten 6-7 meter, op 50 meter achter de boot langs. Bijzonder want het is hier maar 6-10 meter diep en deze dieren houden van beduidend meer water onder hun “kiel”. Het spuiten is duidelijk te horen. Een metaalachtig geluid. Langzaam baant de walvis zich een weg tussen de bootjes door. De kromme rug, stompe kop en vin zijn goed te zien. Na het eten genieten we van een wolkenloze donkere sterrenhemel. We herkennen inmiddels veel meer sterrenbeelden dan bij aanvang van de reis, het blijft echter een kunst ze er uit te pikken.
De nacht is waardeloos. Weinig wind en een onaangename swell laat de boot sterk rollen. De hele nacht maken we tussen de 10-15 graden slagzij. Afschuwelijk dat rollen. Vroeg op dus en we besluiten vroeg Gustavia te bezoeken. De kades, bouwstijl en het straatbeeld roept bij ons een gevoel op alsof we in Zwitserland zijn. Het typische Caribische treffen we hier niet aan, 90% van de bevolking is blank, dit in tegenstelling tot de andere eilanden die we hebben bezocht. We wandelen langs hele chique winkels. Het is heel veel Rolex, Louis Vutons en Dior. Na heerlijk crepes gegeten te hebben varen we in de dinghy terug naar de boot. Snel weg!. Lekker naar Anse la Colombier, een natuurreservaat 2 mijl verderop. We kennen dit nog van twee weken terug. In deze beschutte baai liggen we aanzienlijk rustiger. Vanaf het moment van binnenvaren tot vertrek zwemt een groep schildpadden in de baai, regelmatig luchthappend aan de oppervlakte zodat we ze goed zien. Qua oceaanschoon hebben we het getroffen op St. Barth.
Woensdag hebben we kennis gemaakt met Wietse en zijn vrouw Jannie. Wietse vaart mee tot en met de Azoren en vliegt daarvandaan naar Nederland. Wietse bood direct aan met Anco de boodschappen te willen doen op vrijdag. Autootje volgeladen met eten en drinken voor 3 weken en vervolgens aan boord zien te krijgen. We liggen voor anker en dus bood de dinghy van Sipko uitkomst. Met twee dinghies de boodschappen aan boord gebracht en vervolgens met z’n allen, inclusief de kids, dit onder de banken en de vloeren gestouwd. Gisteren zijn Robbert en Anna met de kinderen geland op het eiland en vandaag hebben we ze bezocht in het resort aan de noordzijde van het eiland. Erg gezellig, lekkere appeltaart gegeten en de kinderen hadden ineens weer een vriendje en vriendinnetje, waarmee ze lekker hebben gezwommen. Zowel in zee als in het zwembad. Robbert is een collega van Anco en vaart net als Wietse ook mee tot en met de Azoren. Anna, Jelle en Lieke vliegen op 3 mei met dezelfde vlucht naar Nederland als Tineke, Julia en Jort. Gezellig dus!
Karel halen we a.s. dinsdag van het vliegveld en komt meteen aan boord. Hij weet het nog niet, of misschien nu ook wel, Anco wil met hem het onderwaterschip nog schoon steken, een schoon en glad onderwaterschip levert meer knopen en op die afstand is dat mooi meegenomen. Karel is onlangs afgestudeerd en vaart mee tot en met Zuid Engeland. Gelukkig is dit maar een klusje van een uur, dus er blijft nog lekker veel tijd over voor de Caribean live.