No h wy ve set li si

Heerlijk, we hebben weer vaste grond onder onze voeten. Na 2860 Nautische mijlen (nm) zijn we het helemaal zat ! We willen eigenlijk nog maar een ding. Zitten bij de Chinees aan een heerlijke roast duck met orange saus en een goed glas licht gekoelde rode wijn voor Theo en een biertje voor de rest. Met dit plan spraken we onszelf moed in. Niet dat de nood heel hoog was, maar de verveling slaat hard toe zodra je nog 10% te gaan hebt. Het leek wel alsof we in een soort we zijn er mood waren. Begrijpelijk als je bedenkt dat we 21 dagen en 8 uur over de tocht gedaan hebben. Zo’n 2 en halve dag voor aankomst hadden we het gevoel dat we er waren. Het tweede wat ik dan wil is schoonmaken en hopen dat de dagen voordat Tineke en de kids er weer zijn snel om gaan. Op de 17e komen ze ’s avonds aan.

Op 14 december om 14.15 uur gingen we over de finishlijn. Terwijl we langs St. Lucia varen en nog 3 mijl te gaan hebben springt een geweldige dolfijn voor ons 4 meter uit het water. De kop van het dier was heel stomp dus we twijfelen of het misschien een kleine walvis was, hoe dan ook dit is pas een welkom. Zo stel je je land in zicht voor. Met een lekker swell achter ons en voor ons Tim Wright die foto’s schiet vanuit z’n dingy (www.photoaction.com) leggen wij de laatste laatste mijlen af. Een kleine 15 minuten later lopen we de haven binnen. Daar wachtte op ons een ontvangstcomité met steelband, rumpunch en een fruitmand. Dit was meer dan een warm welkom. Gewoon helemaal top.

We waren er al voor gewaarschuwd alles zou kapot gaan. Een gemiddelde zeilboot in Nederland vaart alleen de weekenden en een zomervakantie van drie weken. Het materiaal wordt dus weinig belast. Bij een overtocht staat het 24 uur per dag in de zon en onder spanning. Slijtage en breuk van zwakke c.q oude materialen is zeer gebruikelijk. Voorzien van veel goede raad en voorzorgsmaatregelen besteedde we dagelijks veel aandacht hieraan. Toch was het met name de electra waar we veel hinder van ondervonden hebben. De accu’s deden het zeer slecht, een is zelfs overleden. Balen want deze waren nieuw. Er was dus de behoefte om voortdurend stroom te draaien hiervoor gebruikte we een portable generator. Tot slot begaf deze het drie dagen voor aankomst. Lijnen zijn niet echt doorgeschavield, maar de spinakerschoten en het giekbeslag zien er slecht uit. De komende dagen zullen we alles grondig inspecteren en kijken of er nog meer is.

In de aanloop naar de tocht had ik me een bepaald beeld voorgesteld van hoe het zou zijn onderweg. In alle aspecten viel het mee. De wind was niet noemenswaardig hard. De golven zijn nooit lastig of gevaarlijk hoog en de gevreesde squalls hebben we niet gezien. De Nederlandse zomerse cumulunimbuswolken waaruit hagel, stortbuien en onweer komen zijn heftiger. Zelfs de troggen (weer front) waar we door heen gingen vielen mee. Of mijn beeld te negatief was en dus achteraf valt alles wel mee, of dat dit een bijzonder rustig jaar was. Ik weet het niet, maar feit is dat de tocht langs de Europesche kusten zwaarder was dan deze tocht. Vaak hadden we te kampen met windzwaktes, zodat de motor bij moest.

Doordat de golven overwegend recht van achteren komen slinger je heel erg. De zeilen staan zo ver mogelijk uit om de wind er in te krijgen, zodat ze geen steun meer geven tegen het doorslingeren. Het gevolg is een voortdurend rollen van 20° links naar 20 °rechts . De eerste dagen waren we zoekende naar de juiste trim. Elk schip heeft een andere oplossing nodig. Wij zeilden het prettigst met alleen de spinaker op. Als de wind dit niet toe liet (licht weer doek) dan was en combi van gereefd grootzeil en uitgeboomde gereefde Genua 1 prettig. Een bijkomend probleem voor ons is het volledig doorgelatte grootzeil. Door de spanning van de latten en doordat bij de slingerbeweging er een tegendruk ontstaat achter het zeil slaat dit heftig heen en weer. Alles trilt dan. Zodra de wind onder de 15 knopen zakte moest het er dus af. Dit is nu zo’n detail waar je bij de koop geen rekening mee houdt. In Nederland is dit helemaal top, maar ja waar je ook zeilt plat voor het laken ga je zelden en er zijn al helemaal geen golven van 1-3 meter om het te testen. Het goede nieuws is dus dat we op dit gebied weer lekker een ervaring rijker zijn.

Genoeg over zeilen. Waar hielden we ons mee bezig. We hadden al vrij snel een prima dagritme gevonden. Iedereen liep vaste nachtwachten, zodat we allemaal 8 uur slaap konden pakken. Bij daglicht waren we dan altijd wakker. Overigens slaap je slecht op een slingerende boot. Dit bewegen went niet. Theo en JP lazen veel en daarnaast was vissen hun dagelijkse portie competitie. De winnaar zijn: Theo met de meeste vissen en Jp met de meeste soorten vis. Uiteindelijk hebben we 1 tonijn, 2 wahu’s en 15 dorades uit zee gehaald. Het doden van deze roofvissen en fileren heeft wel even wat aanloop gehad, maar het zijn echte meesters geworden. Lars heeft naast zijn schoolwerk, wat hij keurig stipt opvolgde, heel veel gelezen. Ik denk dat alle kameleons niet wel uit zijn. Verder verzorgde hij ons basilicum plantje goed. Basilicum gedijd slecht in het zoute klimaat. Om deze reden heeft de ARC een wedstrijd wie de mooiste basilicum plant naar de overkant weet te brengen. Die van Lars is nog steeds mooi sappig en stevig. De laatste week kwam er een hobby bij. Speelfilms kijken . Dagelijks bekeken we 1 a 2 speelfilms. Verder bleken de mailtjes van het thuisfront heel waardevol. Het contact kunnen houden via de SSb is heel goed bevallen. Tijdens de nachtelijke uren was het vooral sterrenbeelden zoeken uit een boekje of wensen doen bij vallende sterren. We hebben er zo geweldig veel zien vallen dat ik geen wensen meer heb en als het aan Theo ligt wordt de vriendenkring eerdaags beleverd door een postorderbedrijf. Ikzelf heb dagelijks veel plezier beleeft aan het binnenhalen van de weerinformatie, om hierop de koers af te stemmen. Via de mail de gribfils ophalen (windrichting voor meerdere dagen), navtexberichten en via de zender de weerkaarten van Boston en New Orleans . Het was elke dag weer een avontuur om ze binnen te krijgen en de drie daagse verwachting dan te begrijpen. SSB is niet een vanzelfsprekendheid zoals internet. Door weer en de werking van de zon moet je altijd maar afwachten of je ontvangst hebt. En dan was er natuurlijk nog de goed heiligman die langskwam. Lars had echt een feestje gemaakt van Sinterklaas. Pepernoten, Chocolade en cadeautjes op de kreeftkeerkring bij ondergaande zon. Da’s wel effe beter dan:” hoor de wind waait door de bomen en ja hij komt in donkere nachten”

Veel dieren hebben we onderweg niet gezien. Als we de balans opmaken dan hebben we twee dolfijn soorten voor de boeg gehad. Een groep Orka’s voorbij zien zwemmen en een white hamon (een soort kleine reiger) als verstekeling gehad.

Ik begon er al mee. Schoonmaken! Om drinkwater te sparen hebben we zo veel mogelijk zout water gebruikt. Afwassen, schoonmaken alles wat we niet hoefde te eten deden we met zout water. Voor onszelf wassen gebruikten we een bodempje water in de wastafel. Het gevolg is dat alles plakt!!! En vies is. Heerlijk om alles te kunnen wassen, douchen en schoonmaken. Ik heb er nog nooit zo naar uitgekeken. Heerlijk om morgen met 35 graden binnen de boot te kunnen doen!

En zo is mijn wens in vervulling gegaan om de oceaan over te steken. Iets dat ik al wilde doen op mijn 18e. Lars hoeft er in ieder geval niet zo lang op te wachten hij kan zeggen ik deed het al op mijn 9e. Wat zal zijn wens worden? Ik ben echt trots op mijn ventje. Hopelijk is dit het begin van veel meer zeilplezier.

Zo nu is het tijd dat de Van Geffentjes gaan genieten van de west Indisch. In 1492 benoemd en voor ons werelddeel ontdekt. De drie weken op zee heb ik wat tijd besteed aan de geschiedenis van dit gebied. Zo hebben wij Europeanen heel veel gevochten om de verschillende Eilanden. Alhoewel Spanje op alles en claim had doordat Columbus het had benoemd en zich dus eigenaar van de eilanden vond, trokken met name de Engelsen, Fransen en Nederlanders zich in de 17e eeuw hier weinig van aan. Zorgen dat de koffie, suiker, bananen, kruiden, rum veilig gesteld werden was het doel. Sommige eilanden wisseleden wel 20 keer van eigenaar. Om die grondstoffen te verbouwen waren mensen nodig. Zo vermoorden we 1,5- 2 miljoen oorspronkelijke Indianen en haalden nadat deze mensen weg waren 12-15 miljoen slaven uit Afrika. Je mag drie keer raden wie als laatste de slavenhandel afschafte. Uiteraard Nederland in 1856. Toen ik dit las dacht ik wat lang nog. De slavernij was al lang afgeschaft in de US en in veel delen van de West Indisch. Ja we staan er weer mooi op zou ik zeggen. Het boek ging verder over het verschil tussen Piraten en Kapers 50 pagina’s. Heerlijk om te lezen . Zo werd Jamaica in de 17e eeuw enige jaren bestuurd door een zekere Sir Henry Morgan. Dit was een tot ridder uitgeroepen Kaper. Het Engelse vorstenhuis had er belang bij dat piraten het de Spanjaarden moeilijk maakten. Zo vond men dus de kapersbrief uit. Een soort vrijbrief om te roven en moorden. Enfin een bijzonder gewelddadig verleden. Welnu hier zijn wij aangekomen en daar gaan we eens lekker van genieten.

De titel is in het creools. Wie weet wat het betekend gaat voor de hoofdprijs. En wat deze is....?