St. Kitts
Door: Anco
Blijf op de hoogte en volg Tineke & Anco
17 Maart 2009 | St. Kitts and Nevis, Basseterre
Woensdag 11 maart 9.00 uur zeilgezet richting St. Kitts. Een aangename bakstagwind 20 knopen en golven van rond de 1 a 2 meter half inkomend waren ideaal voor de 44 mijl die we af moesten leggen. Ik zat diep weggedoken in een boek van Nigel Calder “Boatowner’s mechanical and electrical manual” Tineke aan het roer en de rest lag als van ouds te slapen. Zo rond 2 uur moest er toch wel iets gemaakt gaan worden. Het werden creamy chicken cup noodels. Kant en klare pasta, water er op en drie minuten later de perfecte lunch. Geen gedoe met zeeziekte binnen, gewoon lekker snel in en uit de kajuit. Om 17.30 uur viel het anker in de White House Bay. De Samba was er al.
St. Kitts oorspronkelijk Saint Christopher (naar Columbus zelf) genaamd leek ons aanvankelijk niet aantrekkelijk. Het was dat de wind ons noodzaakte hier langs te gaan anders hadden we het letterlijk en figuurlijk links laten liggen (aanvankelijk was St. Barth het plan). Zo als zo vaak gold ook nu weer onbekend is onbemind en het bleek wederom dat dit niet juist is. Het eiland herbergt heel aantrekkelijke kanten . Levendige stad, veel variatie in natuurlijk schoon, aapjes, de koloniale restanten, een oude spoorlijn die als een verroest markeringspunt aangaf hoe de suger cane vervoerd werd, mooie tuinen, mooi helder snorkelwater, etc. Helemaal niet slecht voor een tweede week in maart.
In 1623 stichtten de Engelsen hier hun eerste overzeese kroonkolonie. Veelvuldig wisselde het eiland tussen Frans en Engels bestuur. De belangrijkste vorm van inkomsten was afkomstig uit de productie en raffinage van suikerriet. Tot de afschaffing van de slavernij vormde dit de belangrijkste vorm van inkomsten. Hierna werd de verbouw geleidelijk minder tot men in 2005 volledig stopte met de productie. Het eiland is nu volledig afhankelijk van het toerisme. Hierin investeert men enorm en dat is goed zichtbaar. Moderne shopping mall, goed gecoördineerde excursies, veel restaurants en heel veel tax free shops. Dit alles voor de 1 tot 3 cruise schepen die hier dagelijks aanmeren.
Op donderdag na school was het tijd om weer eens lekker te wandelen. Wij hadden hier echt zin in. Vanaf de ankerplek leek ons een wandeling over het glooiend met lage bomen en struiken begroeide land heel aantrekkelijk. Het was een totaal ander landschapsbeeld dan we tot nu toe gezien hadden. Vergelijk het maar met de glooiende begroeide rotsen in Zuid Frankrijk. Het bleek een verrassende wandeling. We liepen in de hitte langs het in het binnenland gelegen zoutmeer. Aanvankelijk dachten we het geluid van een grote vogel waar te nemen, maar dit bleek het geluid van de aanwezige apen te zijn. Op enige afstand zagen we een groep. Op St. Kitts leven er 90.000. Afkomstig uit Afrika. Na dit avontuur terug naar de boot en doorgevaren naar de hoofdstad. Om 17.30 uur liepen we de haven van Basseterre binnen.
Vrijdagochtend naar Customs, Immigration and Port Authorities. Ik dacht laat ik maar vroeg gaan dan doen ze niet moeilijk. We waren immers al een dag op hun grondgebied en hadden ons nog niet gemeld. Men kan hier soms heel moeilijk over doen en behoorlijke boetes voor geven. Per Caribisch land verschillend. Terwijl Lars en Juul les kregen had Jort weer zijn gebruikelijke maatschappelijke vorming. Ik had een flesje cola voor hem gekocht. Eenmaal aangeschoven aan het oude versleten bureau van de officer, werden de nodige vragen gesteld. Anders dan ik gewend was nu geen papieren rondslomp. De computer had hier z’n intrede gedaan. Onderwijl gooide Jort bijna de cola over het buro. Geloof me de man had een uitstraling dit niet te waarderen. Na enige tijd naar ambtenaar twee. Dit is de immigration officer. Wat doe je dan als je maatschappelijke vorming hebt, dan moet je plassen. Ja, zo nodig dat je niet kan wachten tot de procedure afgerond is. Wij het kantoor uit en op zoek naar een toilet in de buurt. Toen nog even Port Authorities om voor ik weet niet waarvoor te betalen. Deze man hielp wel. Nadat gebleken was dat wij drie kids aan boord hadden hoefden we hiervoor niet te betalen. We bleken 3 EC dollar per persoon te moeten betalen. Dit is ongeveer 90 cent.
Op de terugweg van Customs schoot Joseph Herbert ons aan. Hij kon voor ons wel een tourtje over het eiland verzorgen. Dit is overigens een heel gebruikelijke manier van doen in de Carieb. Mensen die je aanschieten en wat willen verkopen. We hebben hier wel aan moeten wennen, maar kunnen er nu veel begrip voor opbrengen dat mensen op deze wijze een bestaan opbouwen. Ze hebben maar een half jaar om hun geld te verdienen. Hij leek mij een geschikte kerel en de prijs was ook goed, dus op zaterdag met Michiel, Karin, Ruben en Eva (van de Samba) het binnenland verkennen. Joseph bleek een gezellige prater die niet stopte met uitleg geven over alles wat we zagen. Aanvankelijk liet hij ons Basseterre zien. Via Piccalilly Circus waar een mini replica van de Big Ben te zien is naar Independence square. Nu het symbool van de vrijheid maar hier werden vroeger de slaven verhandeld. De aangrenzende panden diende als pakhuizen voor deze handel. Als je het zo schrijft klinkt het bijzonder negatief, maar dit was het natuurlijk ook.
De route leidde ons langs Bloody point. Hier waren 2000 indianen afgeslacht door de Engelsen. Het schijnt zo bizar geweest te zijn dat de Indianen er vrijwillig voor kozen van de bergen af te springen een gewisse dood tegemoet. We reden verder en zagen diverse koeienhuiden liggen op stenen. Dit is de locale manier om de huiden te drogen voor leer. Niet veel later arriveerden we op Brimstone Hill Fortress. Beslist een aanrader. Een aanvang met de bouw werd gemaakt begin 1600 het zou 100 jaar duren voordat de kanonnen in gebruik werden genomen. Elke steen werd gehakt uit het aanwezige lavasteen en alles moest een enorme vulkanische rots opgedragen worden. In 1782 kregen de Fransen het fort in handen na een bloedige strijd van een maand. Aanleiding was de controle krijgen over de suger cane plantages (rietsuiker). Het verdrag van Versailles van 1794, waarin vrijwel de gehele Carieb verdeeld werd, bracht het eiland weer onder Brits bewind. Een geweldige ochtendje geschiedenis en architectuur. Een detail wat mij in het museum op Antigua ook opvoel, was de kwaliteit van de doctoren destijds. Dit waren lieden die perfect armen en benen konden amputeren. Ze waren bijzonder trots als hun schort stijf stond van het geronnen bloed. Van infectie ziektes, besmettingen na amputatie, malaria, parasieten, etc. wisten ze niks en behandelen kon men niet. Was men ziek dan werd je separaat gehouden van de troepen.
In de heerlijk gekoelde auto van Joseph naar Romney Maners. Een oud landhuis waarbij een sugar cane fabriek gestaan heeft. Het zijn nu vooral ruines. Het landhuis behoorde aanvankelijk tot de familie Jefferson. Wel bekend van een van de eerste Amerikaanse presidenten. Later verkocht aan de Romney’s . Zij hebben er een prachtige botanische tuin van gemaakt. Ook konden we hier de Carieb batik bekijken. Prachtige stoffen en vooral imposant hoe lang het duurt om een mooi veel kleurig doek te maken.
De tocht eindigde aan het strand. Monkey Bar. Heerlijk koel biertje met een geweldige hamburger. Joseph moest ons even kwijt. Hij had zijn dochter beloofd haar naar een sportwedstrijd te brengen. Op de afgesproken tijd stond hij er weer en bracht ons naar de Marina. Een leuke enthousiaste man! En zo trost op zijn land.
We zijn nog tot woensdag 18 maart in de Marina St Kitts gebleven. Rust , lesgeven, wachten op geschikte wind en Pelikanen kijken. Deze lompe vogels hebben de eigenschap om met een niet gracieuze, lompe klap in het water te duiken om een vis te vangen. De hele dag hoorden we deze klappen. Een leuke afsluiting van een memorabele week. Op naar St.Maarten.
Het eigenwijs kaartje van deze week om je innerlijke kracht te ontdekken: “ik ben veilig”
St. Kitts oorspronkelijk Saint Christopher (naar Columbus zelf) genaamd leek ons aanvankelijk niet aantrekkelijk. Het was dat de wind ons noodzaakte hier langs te gaan anders hadden we het letterlijk en figuurlijk links laten liggen (aanvankelijk was St. Barth het plan). Zo als zo vaak gold ook nu weer onbekend is onbemind en het bleek wederom dat dit niet juist is. Het eiland herbergt heel aantrekkelijke kanten . Levendige stad, veel variatie in natuurlijk schoon, aapjes, de koloniale restanten, een oude spoorlijn die als een verroest markeringspunt aangaf hoe de suger cane vervoerd werd, mooie tuinen, mooi helder snorkelwater, etc. Helemaal niet slecht voor een tweede week in maart.
In 1623 stichtten de Engelsen hier hun eerste overzeese kroonkolonie. Veelvuldig wisselde het eiland tussen Frans en Engels bestuur. De belangrijkste vorm van inkomsten was afkomstig uit de productie en raffinage van suikerriet. Tot de afschaffing van de slavernij vormde dit de belangrijkste vorm van inkomsten. Hierna werd de verbouw geleidelijk minder tot men in 2005 volledig stopte met de productie. Het eiland is nu volledig afhankelijk van het toerisme. Hierin investeert men enorm en dat is goed zichtbaar. Moderne shopping mall, goed gecoördineerde excursies, veel restaurants en heel veel tax free shops. Dit alles voor de 1 tot 3 cruise schepen die hier dagelijks aanmeren.
Op donderdag na school was het tijd om weer eens lekker te wandelen. Wij hadden hier echt zin in. Vanaf de ankerplek leek ons een wandeling over het glooiend met lage bomen en struiken begroeide land heel aantrekkelijk. Het was een totaal ander landschapsbeeld dan we tot nu toe gezien hadden. Vergelijk het maar met de glooiende begroeide rotsen in Zuid Frankrijk. Het bleek een verrassende wandeling. We liepen in de hitte langs het in het binnenland gelegen zoutmeer. Aanvankelijk dachten we het geluid van een grote vogel waar te nemen, maar dit bleek het geluid van de aanwezige apen te zijn. Op enige afstand zagen we een groep. Op St. Kitts leven er 90.000. Afkomstig uit Afrika. Na dit avontuur terug naar de boot en doorgevaren naar de hoofdstad. Om 17.30 uur liepen we de haven van Basseterre binnen.
Vrijdagochtend naar Customs, Immigration and Port Authorities. Ik dacht laat ik maar vroeg gaan dan doen ze niet moeilijk. We waren immers al een dag op hun grondgebied en hadden ons nog niet gemeld. Men kan hier soms heel moeilijk over doen en behoorlijke boetes voor geven. Per Caribisch land verschillend. Terwijl Lars en Juul les kregen had Jort weer zijn gebruikelijke maatschappelijke vorming. Ik had een flesje cola voor hem gekocht. Eenmaal aangeschoven aan het oude versleten bureau van de officer, werden de nodige vragen gesteld. Anders dan ik gewend was nu geen papieren rondslomp. De computer had hier z’n intrede gedaan. Onderwijl gooide Jort bijna de cola over het buro. Geloof me de man had een uitstraling dit niet te waarderen. Na enige tijd naar ambtenaar twee. Dit is de immigration officer. Wat doe je dan als je maatschappelijke vorming hebt, dan moet je plassen. Ja, zo nodig dat je niet kan wachten tot de procedure afgerond is. Wij het kantoor uit en op zoek naar een toilet in de buurt. Toen nog even Port Authorities om voor ik weet niet waarvoor te betalen. Deze man hielp wel. Nadat gebleken was dat wij drie kids aan boord hadden hoefden we hiervoor niet te betalen. We bleken 3 EC dollar per persoon te moeten betalen. Dit is ongeveer 90 cent.
Op de terugweg van Customs schoot Joseph Herbert ons aan. Hij kon voor ons wel een tourtje over het eiland verzorgen. Dit is overigens een heel gebruikelijke manier van doen in de Carieb. Mensen die je aanschieten en wat willen verkopen. We hebben hier wel aan moeten wennen, maar kunnen er nu veel begrip voor opbrengen dat mensen op deze wijze een bestaan opbouwen. Ze hebben maar een half jaar om hun geld te verdienen. Hij leek mij een geschikte kerel en de prijs was ook goed, dus op zaterdag met Michiel, Karin, Ruben en Eva (van de Samba) het binnenland verkennen. Joseph bleek een gezellige prater die niet stopte met uitleg geven over alles wat we zagen. Aanvankelijk liet hij ons Basseterre zien. Via Piccalilly Circus waar een mini replica van de Big Ben te zien is naar Independence square. Nu het symbool van de vrijheid maar hier werden vroeger de slaven verhandeld. De aangrenzende panden diende als pakhuizen voor deze handel. Als je het zo schrijft klinkt het bijzonder negatief, maar dit was het natuurlijk ook.
De route leidde ons langs Bloody point. Hier waren 2000 indianen afgeslacht door de Engelsen. Het schijnt zo bizar geweest te zijn dat de Indianen er vrijwillig voor kozen van de bergen af te springen een gewisse dood tegemoet. We reden verder en zagen diverse koeienhuiden liggen op stenen. Dit is de locale manier om de huiden te drogen voor leer. Niet veel later arriveerden we op Brimstone Hill Fortress. Beslist een aanrader. Een aanvang met de bouw werd gemaakt begin 1600 het zou 100 jaar duren voordat de kanonnen in gebruik werden genomen. Elke steen werd gehakt uit het aanwezige lavasteen en alles moest een enorme vulkanische rots opgedragen worden. In 1782 kregen de Fransen het fort in handen na een bloedige strijd van een maand. Aanleiding was de controle krijgen over de suger cane plantages (rietsuiker). Het verdrag van Versailles van 1794, waarin vrijwel de gehele Carieb verdeeld werd, bracht het eiland weer onder Brits bewind. Een geweldige ochtendje geschiedenis en architectuur. Een detail wat mij in het museum op Antigua ook opvoel, was de kwaliteit van de doctoren destijds. Dit waren lieden die perfect armen en benen konden amputeren. Ze waren bijzonder trots als hun schort stijf stond van het geronnen bloed. Van infectie ziektes, besmettingen na amputatie, malaria, parasieten, etc. wisten ze niks en behandelen kon men niet. Was men ziek dan werd je separaat gehouden van de troepen.
In de heerlijk gekoelde auto van Joseph naar Romney Maners. Een oud landhuis waarbij een sugar cane fabriek gestaan heeft. Het zijn nu vooral ruines. Het landhuis behoorde aanvankelijk tot de familie Jefferson. Wel bekend van een van de eerste Amerikaanse presidenten. Later verkocht aan de Romney’s . Zij hebben er een prachtige botanische tuin van gemaakt. Ook konden we hier de Carieb batik bekijken. Prachtige stoffen en vooral imposant hoe lang het duurt om een mooi veel kleurig doek te maken.
De tocht eindigde aan het strand. Monkey Bar. Heerlijk koel biertje met een geweldige hamburger. Joseph moest ons even kwijt. Hij had zijn dochter beloofd haar naar een sportwedstrijd te brengen. Op de afgesproken tijd stond hij er weer en bracht ons naar de Marina. Een leuke enthousiaste man! En zo trost op zijn land.
We zijn nog tot woensdag 18 maart in de Marina St Kitts gebleven. Rust , lesgeven, wachten op geschikte wind en Pelikanen kijken. Deze lompe vogels hebben de eigenschap om met een niet gracieuze, lompe klap in het water te duiken om een vis te vangen. De hele dag hoorden we deze klappen. Een leuke afsluiting van een memorabele week. Op naar St.Maarten.
Het eigenwijs kaartje van deze week om je innerlijke kracht te ontdekken: “ik ben veilig”
-
18 Maart 2009 - 07:08
Dick Van Eeuwijk:
Hallo Anco & tinike en de kinderen
Iedere keer weer spannend en boeien om te lezen wat jullie allemaal zien en mee maken. ik kijk eigenlijk iedere keer uit naar een bericht van jullie
Wat een belevenis en ervaring voor de kinderen hier zullen ze later nog veel aan terug denken deze trip is niet voor veel mensen weggelegd of ze durven het niet aan.
Geniet er nog maar goed van behouden vaart en veel leef en vaar plezier aldaar met je gezin
Groetjes Dick -
18 Maart 2009 - 08:30
Jacky:
Hallo allemaal,
Gaaf verhaal, leuk die aapjes, vooral die op image 6508 (geintje!) Het weer begint hier ook wat op te zetten en langzamerhand krijgen we hier ook de lentekriebels, werd ook wel tijd.
Lieve groeten,
Jacky. -
18 Maart 2009 - 11:52
Roelien:
Wow! Wat een leuk en interessant verhaal weer! Een mens kan wat mee maken!Geniet ze verder en succes met de tocht naar St. Maarten.
Liefs, Roelien -
18 Maart 2009 - 18:51
Rolf, Trea En Kids:
Zo, dat was weer een Anco verhaal (toch?) Veel informatie en "sappige" details. Mooi hoor, al die verschillende ervaringen. Dat geplons van die pelikanen lijkt me ook wel apart.
Bij ons komt de boot ook weer in beeld. Poetsen, de kussens en zeilen naar de boot brengen enz. enz. Het gaat toch weer kriebelen wanneer je er bent, gelukiig ook maar. Misschien zeilt Rolf 'm a.s. weekend wel naar Lelystad, dan ligt ie er maar vast en spreken we Jan Paul ook weer eens.
We wensen jullie een veilige vaart naar St. Maarten!
Groetjes,
Rolf, Trea, Mathijs en Ivo -
19 Maart 2009 - 12:50
Jannie:
Lieve vrienden,
De verhalen blijven boeien en leuk. Zo fijn om te lezen en te zien op de fotos dat het zo goed gaat met jullie. Gezellig dat Berend Jan is geweest. Hoewel jullie inmiddels al een hoop vrienden hebben gemaakt!
Hier gaat alles goed. Gelukkig komt de zon steeds meer door en begint langzaam aan het buitenleven weer (heerlijk!!).
Goede reis naar St. Maarten, blijf genieten en tot gauw.
Liefs van ons uit Hoofddorp,
Louis, Jannie, Job en Claire -
20 Maart 2009 - 18:44
Klaas Zimmer:
Beste Anco en Tineke en natuurlijk ook de kinderen.
Met plezier lees ik de verhalen en jullie belevenissen in en op de Atlantic, ja het is een ware beleving zo kort op de natuur te leven dan kom je er ook snel achter wat echt belangrijk is, Bpo of bbq, ik noem maar iets. Je komt er achter dat meer genieten soms minder is, geniet vooral van de tijd die nog voor je ligt
groet Klaas Zimmer
-
24 Maart 2009 - 18:48
Eveline:
Hallo zeeluitjes,
Ik heb net al jullie verhalen aan de kids voor zitten lezen. Jullie hebben al weer aardig wat mee gemaakt. Fantastisch gewoon.Helaas hebben jullie ook al een heleboel mankementen mee gemaakt, maar ja dat heb je ook als je een huis hebt.
Het belangrijkste is dat jullie het nog naar jullie zin hebben en aan de filmpjes en foto´s te zien hebben jullie dat ook. We zijn ook niet een klein beetje jaloers op jullie hoor. Vooral het mooie weer maakt ons niet jaloers!!!!!Hier is het afgelopen weekend lekker geweest we konden weer lekker in de tuin zitten en klussen, maar na het weekend was het weer koud en nat. In één dag hebben we alle weeromstandigheden weer gehad.
Voor de rest gaat hier alles goed. Roy gaat na de pasen naar speciaal onderwijs. Eindelijk!!!
We gaan saampjes 7 april kijken op de nieuwe school. Hij mag dan een uurtje mee doen in de nieuwe klas. Ben benieuwd hoe hij het vindt. Met Ciska gaat alles goed. Die zit inmiddels al weer een tijdje op paardrijden wat ze erg leuk vindt. Op 8 mei moet ze een spreekbeurt houden op school. 2x raden waar dat over gaat. DOLFIJNEN!!!! Dus we zijn nu van alles aan het verzamelen over dolfijnen. Hebben jullie misschien een foto waar Julia met dolfijnen op staat. Het lijkt ons namelijk leuk om Julia en jullie bij haar spreekbeurt te betrekken.
Nou luitjes wij wensen jullie nog heel veel plezierige vaart. Het jaar zit er al weer bijna op. Jeetje wat gaat de tijd toch snel. Het is als de dag van gisteren dat jullie vertrokken. Maak er nog wat moois van en veel plezier op St. Maarten. Vooral foto´s maken op het strand als de vliegtuigen aan komen vliegen je kan het vliegtuig dan bijna aan raken als hij land. En je moet het ook filmen, vooral als een vliegtuig vertrekt en de kids er achter staan op het strand. Meer vertel ik er niet over. Ga het maar uitproberen is echt een hele leuke ervaring. Heb het zelf ook gedaan op St. Maarten.
Groetjes en een dikke zoen voor jullie allemaal van ons drietjes. Doeii Eveline, Ciska en Roy
DIKKE KUS VOOR JULIA VAN CISKA XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX -
25 Maart 2009 - 12:05
Marieke En Cheyenne:
hoi Julia,
vandaag komt Cheyenne bij mij spelen.
we dachten ineens dat we een leuk berichtje kunnen sturen.
wij vonden dat je wel heel erg gegroeid bent!!
en dat zijn ook wel heel veel leuke foto's!
en we zien dat je weer een vriendin gemaakt hebt.
wij willen ook wel zo'n zonnige vakantie. het is koud en t' hagelt.
jullie hebben blijkbaar heel veel beleefd.
:) :) :) :) :) :) :) :)
heel veel plezier en liefs,
Cheyenne
&
Marieke
PS: we kunnen niet wachten tot dat jullie weer terug in Holland zijn. :) ;) -
27 Maart 2009 - 11:35
Godelieve:
Dag lieve zeeluitjes,
Lang geleden dat we iets hebben laten horen ,maar dat komt door een aantal oorzaken. We zijn door een computerstoring alle e-mail adressen kwijt geraakt. De vraag is dus of je die weer even kunt mailen. Verder zitten we hier in erg verdrietige omstandigheden waar ik op deze site niet op wil uitwijden. Ik heb vandaag een inhaalslag gemaakt om al jullie verslagen weer te lezen en het was weer genieten v/d leuke verhalen en de prachtige foto's. OpSt. Kitts woont de broer van Louise Moussoult onze vrienden uit Duitsland.
Hij heet Keasmacher.Ze hebben 1 zoontje en zij werkt daar in een bekend hotelketen waar ik de naam van vergeten ben.
Ik hoop jullie zo spoedig mogelijk te kunnen mailen of skypen.
Heel veel lieve groeten ook van Ruud. Godelieve. -
28 Maart 2009 - 11:18
Kl.Oma.:
Vanuit een zeer regenachtig en koud winderig Almere wil ik even vertellen hoejaloers we zijn op dat warme klimaat waar jullie van genieten. Dat jullie genieten is buiten kijf. Berend haaft het met eigen ogen aanschouwd en ons verslag gedaan.
Gelukkig [jammer voor jullie] voor mij komt het eind van de reis in zicht. Ondanks alles is het toch nog snel gegaan.
Ik mis de kinderen en jullie natuurlijk ook.
Ik hoop dat jullie van st. Maarten genieten voordat Anco aan de oversteek begint.
Liefs voor jullie allemaal en tot de volgende keer.
Oma,Mam, Anje.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
