Lente in Cornwall

Het is zaterdag 6 juni 20.30 als we aanleggen in Falmout visitors yacht haven. Tineke, Mirjam, Julia, Jort, Jasper en Ruben staan te zwaaien. Ze zijn met de auto uit Nederland gekomen om de crew mee terug te nemen en Tineke met de kids af te zetten. Een speciaal moment! Na 5 weken eindelijk weer herenigd te zijn voelt meer dan bijzonder goed.

De dagen op zee waren bijzonder rustig geweest en het was ons steeds gelukt om goede weersinformatie binnen te krijgen via onze kort-golf-radio. Ander halve dag voor Engeland lukte het niet meer. De oorzaak ligt in atmosferische storingen. De dag voor aankomst viel de barometer plotseling heel hard. Het spreekwoordelijke kwik zakte van 1012 naar 996 hecto Pascal. Een voorteken van een stevige weersverandering, maar onduidelijk wat ons te wachten stond. Het bleek die nacht flink te waaien. In het Kanaal op de uitkijk voor de scheepvaart kwam de wind hard van voren binnen. Aan de wind met de windsnelheidmeter zo rond de 30 knopen en soms vlagen, baanden we ons een weg naar ons einddoel. Een vertrouwde thuiskomst. Nat, koud, hoekige golven, hakken, buiswater etc. We zullen maar zeggen:” oost, west, thuis, best”.

Zoals gezegd voeren we laat die avond Falmouth binnen. Die avond met z’n allen lekker steak eten en een pint of Guinness. Om de trein te kunnen halen was het zaak dat de anderen zondagochtend vroeg zouden vertrekken. Na 5 fantastische zeilweken met Lars, Wietse, Karel, Lex en Robbert was het een raar moment om ze te zien vertrekken. Een stel kerels waarvan het merendeel elkaar niet kenden en het bleek een super team te zijn. Iedereen wilde zich inzetten voor de ander en er was vertrouwen in elkaar. Ook als het pittig was. Uniek dat Lars en ik met zo’n groep deze reis terug heb kunnen maken. De verdere zondag stond in het teken van wassen, en binnen en buiten schoonmaken van de boot. Die avond was het weer echt ons bootje.

Bij het plannen van de reis wilden we nog veel tijd hebben om de Engelse zuidkust, vanaf Cornwall tot Wight, goed te bekijken. Dit stuk hebben we nog nooit bekeken. Naast het uitgestrekt glooiend landschap met akkers, bossen kenmerkend voor de Engelse countryside zijn er de estuaries. Dit zijn de mondingen van getijde rivieren met diverse riviervertakking het binnenland in. Prachtige natuur, diverse oude-historische plaatsjes, leuke ankerbaaitjes, etc. Je begrijpt dit wilden we niet missen. In de anderhalve week dat we nu in Engeland zijn, zijn we best actief als je het vergelijkt met de Carieb. Uitgebreid natuurwandelingen gemaakt, door steden gewandeld, de buitenmuren van kastelen bekeken, van typische cream tea en Cornish Pasties genoten en daarnaast met een rustig windje de kust afgezakt. Na Falmouth hebben we St. Mawes, Fowey en Plymouth aangedaan. We kunnen er bijzonder van genieten. Het overtreft beslist onze verwachting. Wellicht wordt dit gevoel mede veroorzaakt door de lentesfeer en rust waarin alles gehuld is. Wandelen over de eindeloze glooiende akkers, waarbij we af en toe moeten klimmen over aarde wallen en uitwijken voor koeien. Het valt ons op dat de natuur hier heel geurig ruikt. Aan zee merk je hoe de Noordzee veel zilter ruikt en er geen constante wind uit het oosten blaast. Veel meer variatie dus. De lentezon warmt het heerlijk op, maar toch is er het frisse van de Noordzee die meegenomen wordt in de rustige wind uit zee. Een totaal andere beleving dan de Carieb. Het contrast met de Carieb is heel groot, maar daardoor genieten we er des te meer van.