druk druk druk

Wat doe je als je nieuw ergens aankomt. Als zeiler ga je eerst naar de douane om je in te klaren. Daarna gaan we vaak op zoek wat er te doen is. Zo kwamen we al snel bij een mooi aangelegd parkje waar het buro van toerisme gehuisvest is. Hier werden we gewezen op de bijzonderheden, niet heel veel. Zo is er veel aandacht voor het midden van het eiland, hier bevindt zich een maanlandschap in het nationale park el Teide. Dit is een reusachtige vulkaan met daarom heen een vulkaanlandschap, met alleen vulkanische resten en nauwelijks planten. Zelfs cactussen redden het hier niet. De zuidzijde is droog en dor, volgens de dame was dit niet de moeite van het bekijken waard. Erg toeristisch. Nee, dan de noordzijde waar het natter en kouder is, was de moeite van het bekijken waard. Cultuur historisch is er niet veel. Waar je als toerist op gewezen wordt is het eten van de locale papas. In Nederland noemen wij dit aardappels.
Eenmaal buiten met een kaart van Tenerife en een fraai gedrukte folder beginnen we te lezen.
Het start met dat het eiland uitblinkt in fun en relaxation. Vervolgens wordt stil gestaan bij de naam van het eiland. Tenerife komt van de oorspronkelijke bewoners Guanches. Wat zoveel betekent als besneeuwde berg. Deze mensen werden in de laat 15e eeuw overmeesterd door de Spanjaarden. Zij leefden toen nog in het stenen tijdperk. Ze schijnen zich nog wel heldhaftig verdedigd te hebben. Tot slot is nog vermeldenswaard dat ze uitgestorven zijn. Wonderlijk dat er zo weinig info over dit onderwerp is. De rest van de folder is de bekende bla, bla. Merkwaardig dat er niet stil gestaan wordt hoe deze mensen hier gekomen zijn. Gaat het hier om een zelf ontwikkeld menselijk ras, los van de soort waar wij van af stemmen. Best essentieel, want stamt het af van de Neanderthaler, cromagnon mens, de man van levkas, chimpansee, etc? Wie het weet mag het mij mailen. Dit houdt ons (of eerlijk gezegd Anco) bezig. Was het een houten uitgeholde boomstam, vlot, zeil , of misschien wel de redding van enkelen bij het vergaan van Atlantis. Want bedenk dat het geen pretje moet zijn geweest op Tenerife met allerlei vulkaanuitbarstingen, aardbevingen . Weinig te eten dus. Bananen, mango’s, papaya’s, druiven (en dus wijn) en aardappels, nu erg populair, kwamen hier niet vandaan. Echter, dit zou ver na 1492 aan land gebracht worden door Columbus. Tot slot valt nog de volgende hypothese te bedenken. Je leeft zo’n 25000 JvC en je kennis niveau reikt tot het maken van vuur en jagen. Je komt op een goede dag aan bij de zee. Op dat moment bedenk je dat je wilt gaan varen want ergens zullen er vast wel eilanden zijn, waar het beter toeven is.
Om het eiland goed te kunnen bekijken hebben we voor twee dagen een auto gehuurd. Brandstof is maar 0,79 eurocent. Allereerst wilden we het maanlandschap bekijken. De weg er heen ging door een prachtig bos. Met geweldige uitzichtpunten. Omdat de temperatuur een flink stuk lager ligt voelde het aan als een mooie zonnige herftsdag. Vanuit de bossen reden we op 2400 meter het Nationale park in. Aanvankelijk nog met lage struiken, maar deze verdwenen spoedig. Het geheel riep het gevoel op van het wilde westen zoals je dit van cowboy films kent. Naarmate we dichter bij de El Teide kwamen en dus hoger werd de vegetatie geringer en was het een onbeschrijflijk geheel van kleurig vulkaansteen met de meest grillige vormen. Ook is goed te zien hoe de laatste uitbarsting in 1782 huis gehouden had. Deze onmetelijke vlakte van steen, kleuren en vormen is heel bijzonder. Wij kunnen zeggen dat we snappen hoe het er op de maan moet uitzien. Die middag reden via de noordzijde terug om en passant nog even bij een restaurant voortreffelijk te eten voor 50 euros.
De volgende dag stond op het programma lekker wandelen op een van de berghellingen tussen de bossen. Ook hier werden we heerlijk verrast door de herfstige koude en fris boslucht. Die middag reden we deze bergrug af om naar het strand te gaan waar het 26 graden was. Samen kwamen we tot de conclusie dat dit toch eigenlijk heel bizar is. Je ligt in november heerlijk aan het strand en
’s morgens wandel je nog met je trui aan door de bossen. Een bijzondere ervaring
Maandag, de dag van vertrek. Normaal een dag dat we ons gereed maken voor vertrek. Zaken als uitklaren, haven betalen, boodschappen doen, gedag zeggen tegen alle bekenden, steiger opruimen met alle rotzooi van de kids. Vandaag verliep het iets hectischer. Omdat duidelijk was dat de generator het definitief begeven had, moest er een nieuwe komen. Anco op pad om stad en land af te zoeken. De locale bootshop had een kleine voor 600 euro, onredelijk duur. Samen met Bert, Sipko, Claus en Lars in de gehuurde auto van Bert naar de locale bouwmarkt. Hier zouden we een kans maken volgens de dame op het havenkantoor. Eenmaal aangekomen bleken we bij een mega Gamma aanbeland te zijn. Hier vonden we exact hetzelfde model tegen een prijs waar je het in Nederland ook voor krijgt. We konden dus met een goed gevoel op weg naar Las Palmas. Op maandagavond als een soort van “tot ziens”, we zien elkaar pas weer in het Caraïbisch gebied, met de Tula, de Hagar en de Gaia wezen eten bij de chinees.
Alles rondom de haven draait in Las Palmas van 10-23 november om de ARC. Dit staat voor de Atlantic Rally for Cruisers. Zoals jullie weten doen we hier aan mee en staat het vertrek van 216 schepen, waaronder 7 Nederlandse, gepland op 23 november om 13.00 uur. Gisteren zijn we de haven van Las Palmas binnen gevaren en vanochtend hebben we ons ingechecked op het kantoor van de ARC. Uit het zeer uitgebreide activiteitenprogramma van de ARC hebben we een keuze gemaakt en ons ingeschreven voor een aantal seminars, zeilcursus voor Lars en Julia, Beach Party voor de kids en hééééél véééééél borrels en feestjes, een vervelende en saaie tijd dus. In deze haven bereidt iedereen zich voor op de oversteek. Safety checks, laatste materialen aanschaffen, de chandler doet hier goede zaken, menu voor 4 weken maken (3 weken plus een week als het tegen zit) en voorraad aanleggen. Tijdens een dergelijke tocht ligt verveling op de loer en bieden het eten en de eetmomenten de mogelijkheid dit te voorkomen. Nog best lastig, de balans zien te vinden tussen snelle en makkelijke maar toch ook spannende en lekkere maaltijden. Bedenk verder dat we geen echte grote koelkast hebben. Het is dus opletten. Want dat het warm gaat worden staat vast. Een oud schippers gezegde over de tocht naar het Caribische zegt: Vaar voor de wind tot de boter gaat smelten en ga dan rechts af. Dit is wat we gaan doen. Van Las Palmas richting de Cape Verdicts en dan ergens op de 20e breedtegraad naar het westen. Het zeewater is er nu 27 graden en het is er erg heet.
Lars z’n Noorse vriendje is ook in de haven en hij logeert vandaag bij hun aan boord. Zij maken de oversteek in een Beneteau 31 ft, ter vergelijking, onze boot is ruim 13 meter lang die van hun ruim 9 meter. Paul en Pauline hebben ook 3 kinderen, 2 jongentjes van 9 en 7 en een baby(meisje) van 6 maanden.
Vandaag is de officiële opening en net als bij de Olympische Spelen doet de ARC dat met een vlaggenparade. Voor de Nederlandse deelnemers draagt Eva van de Samba de Nederlandse vlag. Voorop loopt een lokale band en na wat welkom speeches worden de vlaggen gehesen. Vanmiddag is er een dinghy race voor de kinderen en ter afsluiting een barbecue.

.