Groen....

Als first timer op een trip over de oceaan word je overmand door een groot aantal vragen. Vragen die zich over het algemeen richten op het waarom mensen dit doen. In de eerste week op deze inmense plas water ben ik er achter gekomen dat het helemaal niet gaat om de eerder genoemde vragen. Het gaat om de antwoorden die je iedere dag weer krijgt. Het wisselende weer van harde wind naar geen enkele wind. Van mooi weer naar regen en weer terug. De prachtige sterren hemel die je iedere wacht krijgt geserveerd. De aardigheid na een paar dagen een schip te zien wat je passeerd. De walvissen, dolfijnen, schilpadden die we tot op heden hebben mogen zien en een gezellig gezelschap waar de maaltijden van de dag worden gedeeld, maar ook de wijsheden van het leven. Kortom de 28 2m waar we op leven is een bijzondere plek op de oceaan waar het meer dan de moeite waard is om bij te mogen zijn.

Het bijzondere is dat we tijdens deze oversteek er voor ons een nieuwe missie bij is gekomen. Zo zijn we sinds een aantal dagen op zoek zijn naar het fenomeen de "green flash". Dit fenomeen schijnt plaats te vinden bij zonsondergang en alleen bij een volledig heldere horizon. Vlak voordat de zon achter de horizon verdwijnt zou er een korte groene flits zichtbaar moeten zijn. Menig avond hebben we ons de ogen gepijnigd om deze wonderbaarlijke gebeurtenis waar te nemen, maar helaas is de bewuste groene flists uitgebleven. Het enige groene wat er bij ons is langsgeflitst zijn de stuurboordschoten van de spinaker, de sla op onze borden en de gezichten die we hadden toen we getroffen werden door zeeziekten. Kortom deze missie is nog niet afgesloten en zal ons nog een tijdje bezig houden.

We zijn in de afgelopen dagen lekker ingeslingerd en lekker bijgekleurd. Vandaag is Wietse jarig en hebben we een versierde boot en heeft Karel een heerlijke cake gebakken die het uitpakken van het cadeautje tot een echt feestje maakt. We hebben de paardenbreedtes achter ons gelaten en hebben weer de wind in onze zeilen. Gisteren hebben we bij het kleine beetje wind de gehele zeilgaderobe van de boot uitgeprobeerd en uiteindelijk het spinaker laten staan die ons toch weer een 40 mijl verder heeft gebracht. Vanacht hebben we nog moeten motoren, maar zijn nu een gebied ingevaren waar we onder invloed van een front weer 20 tot 25 knopen wind hebben, dus staan de zeilen weer bol en is het weer genieten geblazen.

Hierboven heb ik al aangehaald dat we al verschillende dieren hebben mogen zien op deze reis. Het was dus niet vreemd dat Karel gisteren zei "kijk een eend". Wij allemaal naar stuurboordzijde om de eend te bewonderen. Bleek deze eend een plastic lokeend te zijn die even bij ons langs kwam. Bij mij is nu wel de vraag onstaan, wie mist er nu in zijn vijfertje zijn lokeend? of naar welk ver oord zal deze lokeend trekken en met welk doel?

Kortom het gaat ons goed, we genieten van de omstandigheden en de reis loopt voorspoedig. We melden ons wel weer als we de "Green flash" hebben gezien.

Robbert